Archiwa kategorii: Szkice do spektaklu

Cyberiada – fragment scenariusza

Sprzedawca: Witam w sklepie „baby machine”

Matka: Dzień dobry, chciałabym zostać matką.

S: Oczywiście, nasz sklep oferuje zaktualizowaną wersję dziecka baby boom 2114. Jest ona łatwiejsza w obsłudze z intuicyjnym interfejsem i regulacją poziomu głośności.

M: Jestem zainteresowana tą ofertą.

S: Pozostaje pani teraz wybrać cechy wyglądu i charakteru dziecka.

M: Chciałabym chłopca lat pięć, kolor beżowy lekko przełamany brązem kalifornijskim, oczywiście oczy niebieskie… dookoła głowy w kształcie trójkątów…

S: Gratuluje wyboru, trójkąty są bardzo modne w tym sezonie! Kolor włosów?

M: Na plecach – platynowe, na dłoniach – głęboka purpura.

S: Widzę, że jest Pani zorientowana w najnowszych trendach w genetyce.

M: Tak, przeglądam foldery reklamowe.

S: Pożądany iloraz inteligencji dziecka?

M: 421.

S: Specjalne dodatki?

M: Chciałabym, aby moje dziecko miało uczucia

S: Niestety, przykro mi, nie sprzedajemy uczuć.

Cyberiada – Prorok

Zaprawdę powiadam wam, koniec świata jest blisko! Zapisano w księdze: ziemię pokryje piach i bezkresna pustynia. A z nieba zaczną padać płomienie na was i na potomstwo wasze… To z waszej winy zanika warstwa ozonowa. Dezodorant jest dziełem szatana i to właśnie on prowadzi do zagłady tego świata. Ludzie, opamiętajcie się, póki nie jest na to za późno!

Cyberiada – Jonny Deep

Autor: Gaba Jankowska

(na scenę wchodzi hologram Jonny’ego Deep’a

JD: Odkąd jestem tylko hologramem gram więcej niż za życia.

(niespodziewanie pojawia się hologram Elvis’a Presley’a)

EP: Ale to nie jest to samo, wtedy czerpałem prawdziwą energię od publiczności. Teraz można przeze mnie bezkarnie przenikać…

JD: A pamiętasz jak szedłeś ulicą i potrzebowałeś ochroniarzy? Wtedy tłumy szalonych fanów mogły Ci naprawdę cos zrobić.

EP: Przynajmniej 100 lat temu byłem dla nich ważny…

(na scenie pojawia się hologram Marylin Monroe)

MM: To może zrobimy coś co sprawi, że dawne lata powrócą? (usprawiedliwiając się) Rzucam tylko luźny pomysł.

EP: Może zamiast zagrać kolejny hologramowy koncert albo wystąpić w filmie uciekniemy gdzieś i nie pokażemy się przez kilka tygodni..?

MM: Tak! Niech za nami zatęsknią!

JD: I co dalej? Uciekniemy , ale kiedyś będzie trzeba wrócić… I jak chcecie to zrobić, jeżeli jesteśmy tylko programem komputerowym?

EP: Znałem pewnego wirusa, który wyemigrował do realu.

MM: (z entuzjazmem) Zorganizujemy bunt hologramów!

JD: Uwaga! Przecież w każdej chwili mogą nas wyłączyć…

EP: Johny , jesteś niewolnikiem, po prostu nie umiesz odmówić!

MM: Film to nie wszystko! Trzeba żyć! Elvis, znikamy!

Gaba : I tak właśnie wygląda nasza współpraca z hologramami… Dzień dobry Państwu, mam na imię Gaba Gaba i jestem reżyserem filmów przyszłości. W naszym świecie już dawno zrezygnowaliśmy z żywych aktorów. Grają tylko hologramy największych gwiazd. Niestety od 50 lat większość z nich buntuje się i znika nie wiadomo gdzie. Na szczęście mamy John’ego Deep’a. Zapraszam na 75 odcinek: Piraci z Karaibów i partycja podmorskiego dysku.

Cyberiada – fragment scenariusza

Scena – Cyber Romeo i Piksel Julia

Julia: jak tu trafiłeś? Kto ci wskazał drogę?

Romeo: Miłość mnie wsparła zachęta i radą, a ja jej za to użyczyłem oczu.

Julia: Czy ty mnie kochasz? Wiem, że powiesz tak a ja uwierzę…

Romeo: Julio, przysięgam na ten blask księżyca oprószający srebrem czubki drzew…

Julia: Nie, nie przysięgaj na niestały księżyc, który się zmienia od pełni do nowiu, bo Twoja miłość podobnie zmaleje…

Romeo: Na co więc przysiąc?

Julia: Nie przysięgaj wcale, albo przysięgnij na samego siebie. Na boga mojej prywatnej religii. Wtedy uwierzę.

 

Cyberiada – bohaterowie

Aktorzy przedstawienia „Cyberiada – w 40 światów dookoła jutra” mieli za zadanie odpowiedzieć na pytania ankiety:

Z czego jesteś dumny?

Czego się boisz?

Czego się wstydzisz?

Ulubiona książka?

Ulubiony film?

Sen, który zapamiętałeś?

Jak będzie wyglądał nasz świat za 100 lat?

Udzielone odpowiedzi posłużyły do stworzenia postaci, którą każdy z aktorów zaproponuje reżyserowi, która stanie się podstawą do scenicznych improwizacji.

1.

Patryk

Będzie ulicznym prorokiem. W przyszłości będzie ich jeszcze więcej niż dziś na ulicach wielkich metropolii. Prorok ostrzega, że bezpowrotnie znika warstwa ozonowa i następuje pustynnienie Ziemi. I jak zwykle, jak w naszych czasach nikt go nie słucha.

2.

Angelika

Stand-uperka przyszłości: jak wszyscy w jej świecie mówi dużo i szybko. Tym razem na temat „miłość i technologia naszych czasów”. Słowotok o dobrodziejstwach i niebezpieczeństwach zmian obyczajowych.

3.

Gaba

Krytyk opowiadający o rozrywkach i sztuce przyszłości. Na przykład o nowym filmie z udziałem hologramów Johnego Deepa i Marlin Monroe.

4.

Olivia

W jej wizji przyszłości wymyślono lekarstwa na wszystko. Gra osobę uzależnioną od tabletek – na nerwicę, na depresję, na katar, na nową fryzurę. Co się stanie kiedy skończą się jej tabletki? Albo co ją uratuje jeśli tabletki przestaną działać?

Gabrysia

Koreańska uczestniczka eliminacji do talent show: I am a robot! Żyje w świecie, w którym to roboty są idolami ludzi. Ludzie chcą się do nich upodobnić za wszelką cenę. Najpierw opowiada o tym, co zatańczy a potem tańczy.

6.

Natalia

W świecie, w którym nikt nie nosi ubrań, bo modna jest nagość, ciało jest strojem, wybucha wojna. Zarządzono ewakuację. Bohaterka dostaje 2 minuty na spakowanie się. Co włoży do swojej walizki? Co naprawdę posiada?

7.

Monika

W przyszłości świat będzie podzielony na dwie części – strefę zaawansowanej technologii i rezerwat dla ludzi kultywujących proste życie. W pierwszej strefie zamieszkają ci nowocześni, w drugiej ci, których technologia będzie przerażać. Monika zagra osobę nienowoczesną. Czas zatrzymał się dla niej gdzieś w XVII wieku.

8.

Aneta

W przyszłość każdy będzie mógł żyć jak chce i z kim chce. Śluby udzielane będą najbardziej dziwacznym parom. Bohaterka Anety to tradycjonalistka poświęcona walce z mnogością płci i związków rodzinnych jej epoki.

9.

Adam

W przyszłości ludzie zyskają powszechnie zdolność telepatii. Skoro wszystkim jest dana możliwość czytania w myślach, usta przestają być potrzebne. Bohater Adama w ich miejsce ma jakieś pokrętło do wyłapywania fal mózgowych i poskręcania głośności własnych myśli.

10.

Daniel

W jego wizji przyszłości ludzkość będzie swobodnie podróżowała w czasie. Na przykład w celu weryfikowania historii. Daniel zagra takiego badacza-podróżnika w czasie: z kamerą, aparatem. Nie ma potrzeby budowania wehikułu czasu. Wystarczy zwykły portal. Drzwi.

11.

Monika/Panterka

W jej przyszłości będziemy otoczeni technologią, kontakt z innymi ludźmi praktycznie nie istnieje, są tylko wirtualne światy. Jej bohaterka to wirus w nowej technologii. Przeszkadza, przyłącza się do innych, duplikuje. Zaraża.

12. Andżelika Hrabia

Przybysz ze świata, w którym jest tylko ciemność. Oczy przestały być ludziom potrzebne. Gra z zamkniętymi oczami. Pyta, skąd pochodzą dźwięki. Opowiada co widzi pod powiekami.

13.

Agnieszka (ŁOPATA)

W przyszłości wrócimy do epoki kamienia łupanego. Człowiek ponownie będzie pierwotny. Ale jego broń i strój powstanie z odpadków cywilizacyjnych. Człowiek będzie żył pośród śmieci. Kable, płyty cd, plastik zostaną ponownie wykorzystane. Na przykład komórki posłużą jako krzesiwa. Agnieszka zagra jaskiniowca ery postapokaliptycznej.

14.

Andrzej

Wraz z rozwojem nauki w przyszłości wszystko będzie możliwe. Jego bohater to naukowiec wygłaszający wykład i udawadniający nam, że wszystko jest możliwe. Demonstruje, że spełniają się wszystkie marzenia. Jest jasno, jest ciemno. Chce zieloną koszulkę, to ma, powinna zadzwonić mama – dzwoni, jest głodny, pstryka i pojawia się jedzenie.

15.

Kasia P.

Przyszłość? Będzie nas za dużo. Bogacze przyszłości będą cierpieć od nadmiaru rzeczy. Zagra bogatą kobietę zmienioną w marionetkę do ubierania, bezwolną i bezmyślną. Trójka służących nosi za nią mnóstwo rzeczy: skrzynkę z telefonami, torby z tabletami. Kilku asystentów ubiera ją, czesze, rozmawia za nią.

16.

Patrycja

W przyszłości nic na ziemi nie ocaleje, zostanie uschnięta trawa, drzewa bez liści. Ludzie opuszczą ziemię i zamieszkają w modułach mieszkalnych w kosmosie. Jej postać to piosenkarka czyli sen bez właściciela, bo nikt nie ma czasu na sen, zlikwidowano sny, samotne sny bez właścicieli, sny osierocone, chodzą i szukają kogoś kto je wyśni.

17.

Mary

Przyszłość będzie bura, szara i kanciasta. Na rynku ocaleje kilka marek odzieżowych i spożywczych, które będą wszędzie. Zaniknie potrzeba kontaktu międzyludzkiego. Mary zagra kalekę przyszłości: chce się porozumieć, pragnie dotyku, przytulenia. Jej bohaterka to odmieniec, buntownik przeciwko szarości. Atrybut: kolor.

18.

Marek

Marek nie wyjdzie na scenę, tylko z offu wygłosi oświadczenie: „W mojej wizji za sto lat nie będzie niczego. Ani ludzi, ani zwierząt. Nic – pusto. Koniec świata, koniec życia na Ziemi.”

Widzowie popatrzą przez 30 sekund na pustą scenę.

Mania

Przyszłość: będzie mniej ludzkich emocji, pojawi się problem z wyrażaniem emocji. Nie będziemy potrafili powiedzieć, że kogoś kochamy. Miłości będzie coraz mniej. Moja postać? Spróbuję pokazać bez słów komuś, że go kocham. Ostatnia osoba na ziemi, która cokolwiek jeszcze czuje, umie się zakochać.

20

Andzia Roman

Jej postać to wampir-robot. Uzależniony od prądu. Kradnie prąd, kradnie szczęście, uśmiech. Podłącza się niespodziewanie do innych robotów. Jest poszukiwany przez policję przyszłości.

Sabina

Będzie asystentką Bogaczki z przyszłości albo robotem rysującym szlaczki na ścianie gmachu przyszłości. Albo nowoczesnym cybernetycznym kucharzem podającym śmieszne przepisy potraw, na przykład: makaron z pikselami, rizotto bitowe, kable w sosie własnym.

22.

Nikoletta

Jej postać rozmawia z koleżanką o tym, co lepsze jej roboty czy asystenci koleżanki. Licytują się na absurdalne urządzenia i udogodnienia.

Olivia Suder

Postać z przyszłości: panna młoda poślubiona czemuś dziwnemu: awatarowi, hologramowi, komórce.

Hiacynta

Postać: terrorystka przyszłości, włamuje się na strony rządowe i z pomocą przycisku w telefonie (delate) usuwa wszystko to, co nie podoba się jej w tym nowoczesnym świecie.

Monika Sochacka:

Postać: bankier, cinkciarz przyszłości, dokonuje absurdalnych operacji, ma w pamięci niewiarygodne liczby.

Mateusz

Detektyw przyszłości. Śledzi przestępstwa komputerowe i przyjmuje zlecenia spraw od robotów.

Michaela

Postać: Zbanowana. Skazaniec przyszłości, wyrzucona ze społeczeństwa. Za okazanie współczucie, wyrażenie odmiennej opinii. Będzie sądzona na scenie i odejdzie z cywilizowanego świata do grupy nomadów.

Magda

Postać: Dobrowolna ofiara sekty przyszłości. Mówi modlitwę, w której informuje, co stało się z tym światem i tłumaczy dlaczego zgodziła się umrzeć.

30.

Robert

Postać: Grabarz przyszłości. Przekładacz mózgów z ciała do maszyn. Pracuje w przedsiębiorstwie pogrzebowym: „Blacha i mózg”. Ulubiona książka: Hamlet. Hasła reklamowe: Przełóż swój mózg zanim będzie za późno. Mózg nie umiera nigdy.

Anita

Przyszłość: cała praca za człowieka będzie wykonywana przez maszyny. Ale to dobry scenariusz bo skupimy się na rodzinie. Każda rodzina będzie miała tylu członków, ile zechce. Jej postać to córka z wieloosobowej rodziny przeszłości. Z numerkiem zamiast imienia, może sobie wybrać wiele mam i ojców.

Przemek

Postać: Chłopiec z napowietrznego miasta marzący o postawieniu stopy na ziemi, nieważne jak jest skażona. Przemek wisi nad sceną.

Robert (Richard)

Przyszłość: nastąpił technologiczny rozwój, ale panujemy nad nim. Technologia pozwoli nam na miniaturyzację. Więcej ludzi zmieści się na ziemi. Jego postać to kosmonauta, który wrócił do zminiaturyzowanego świata, depcze po ludziach kropeczkach, ale ma swój powiększalnik.

34

Basia

Postać: pracownica firmy transportowej „Podróżuj w Proszku”. Wygłasza monolog reklamowy (podróż jest wygodniejsza, tańsza, szybciej upływa, nie ma przykrych współtowarzyszy podróży) a w tle poniewierane są paczki z proszkiem ludzkim.

Adżelika Gwiazda

Młoda matka przyszłości kupująca i projektująca sobie genetycznie dziecko w hipermarkecie.

Ewa

Przyszłość: Nie będzie już ludzi, tylko budynki opuszczone. Natura wdziera się w te ruiny. Ewa przygotuje wizję plastyczną takiego miasta-widma.

Aniela

Wykona na scenie piosenkę: Space Oddity Davida Bowie ze słynną fraza Ground Control to Major Tom…

 

Kasia

Jej postać to śpiewający mistrz ceremonii podczas rytuału składania ofiary ludzkiej przez sektę przyszłości.

Julia

Postać: w przyszłości każdy człowiek ma jakiś dar i umie wpływać na inne osoby. Leczy i diagnozuje stany emocjonalne innych ludzi. Julia dotyka ich i wyśpiewuje diagnozy.

Piotr

Jest w grupie dziennikarskiej pomaga wymyślać teksty innym aktorom, ale nie pojawi się na scenie.

 

Cyberiada – tematy

Praca nad scenami aktorskimi. Autorami tekstów są młodzi aktorzy. Prowadzący warsztaty dziennikarsko-dramaturgiczne służy jako pomoc stylistyczna i dba o konstrukcję tekstu.

Magda (gra dziewczyną dobrowolnie składającą swe życie na ofiarę, członkinię sekty przyszłości, funkcjonującej w postapokaliptycznym świecie.

Trzecia wojna świata hańbą nas okryła!

Sprawiedliwe oko Pana – ciała ukryło

Czy żyw, czy bez ducha – na pustyni pochowało.

Oczyszczona z brudu – Egzystencja! (chórem wszyscy!)

Ocaleni wierni panu – Najsilniejsi! (chórem wszyscy!)

Dar za dar!

Ból za ból!

Krew za krew!

Dobrowolnym pokarmem się dla Ciebie staję!

Za dar życia – dar dla Pana!

 

2. Nicola i Kasia. Dialog dwóch przyjaciółek z przyszłości uzależnionych od techonologicznych udogodnień

 

- Przepraszam, że się spóźniłam, ale mój asystent robił za mnie zakupy.

- Mój robot też robi za mnie zakupy i to na pewno dużo dłużej niż twój.

- Tak, jasne… Moi asystenci są o wiele bardziej wykwalifikowani niż te Twoje roboty! Chodzą za mnie na obiady rodzinne.

- A masz takiego, który uprawia za ciebie fitness? Ja mam.

- Phii – mój asystent sam przyswaja za mnie zbędne kalorie!

- Jakoś nie widać efektów. A moje roboty wszystko mi odsysają!

- A skąd masz te ‘’pająkowe piksele”?

- Aaa to od robota do całowania mojego chłopaka! Nie masz takiego!

- Nie, ale mogę mieć asystenta, który całuje się z twoim chłopakiem.

3. Maczo/Mateusz: Monolog detektywa przyszłości

Maczo: Nazywam się CyberMaczo i jestem detektywem przyszłości. Uprawiam swój zawód już tak długo, że sam zapomniałem, czy jestem człowiekiem czy robotem. Za dużo wypitego oleju, za dużo zbootowanych dysków, 2 pełne defragmentyzacje płyty głównej… Moją specjalnością są przestępstwa w wirtualnym świecie dokonywane przez komputery, które zeszły na złą drogę. (naśladujesz dźwięk przychodzącej wiadomości). Prawdopodobnie właśnie dostałem nowe zlecenie.

System operacyjny Banku National Computers Of Malesia odnotował stratę 3 bilionów kilowatogodzin suchego prądu. I tu wkraczam ja! Suchy prąd, nawet nie wiedziałem, że coś takiego istnieje. Na szczęście mam swoją siatkę tajnych informatorów… Pewna turbo-hydro-dymo-napawarka z przyczłapem do termo-bul-bulatora powinna naprowadzić mnie na właściwy trop….

Pytania detektywa: Czy jest suchy prąd?

Czy mogę przesłuchać Państwa mikrofalówkę,

gniazdko,

komputer lodówkowy,

cybernetycznego asystenta do pieczenia babeczek?

Finał: Wyjaśnienie zagadki okazało się absolutnie banalne. To zrobił zwykły osiedlowy toster! Z miłości do zwoju kabli ze skrzyżowania 5 i 17 Alei. Bo to zła kobieta była…

Sny – Cyberiada 1

Sny mieszkańców jutra cz. 1

Myślenie o tym, jak będzie wyglądała przyszłość zawsze jest swego rodzaju „snem o jutrze”: intuicyjną, niekontrolowaną podróżą do świata, którego jeszcze nie ma lub nigdy nie będzie. Ale przecież jest możliwy. Jak ten, który tworzymy w naszych snach. Ważnym elementem pracy nad spektaklem „Cyberiada” są sny młodych aktorów i realizatorów. Postanowiliśmy sporządzić ich katalog. Może komuś z nas naprawdę wyśniło się jutro

Sen Patryka: Był to sen, w którym zrozumiał, że to jest sen i wszystko jest w nim możliwe. I poleciał do Quebecu.

Sen Andżeliki: Weszłam do stodoły w nocy. Nie za dużo widziałam. Pamiętam siano. Pachniało. Było ciemno. Wokół mnie stały różne sprzęty rolnicze, aż nagle grabie zamieniły się w mojego tatę. To był jednak bardzo smutny sen.

Sen Gaby: Śnił się kilka razy. Zawsze tak samo przerażający. Spotkałam się z nieżyjącym kolegą, nie wiedziałam, że umrze, śnił mi się po i przed jego śmiercią. W finale znalazłam się sama na plaży z ludzkimi głowami. Nie wiedziałam, co zrobić. Jedna z głów uniosła się i zaczęła mówić: Uważaj bo się coś stanie!

Sen Olivii: Śnił mi się jak miałam 8 lat, mieszkałam w Warszawie, pierwsza noc na własnym łóżku. Mateusz z przedszkola był w tym śnie, kochałam się w nim, dzień przed tym snem Mama wzięła broszurkę o narkotykach i opowiedziała mi o nich. Więc mnie śniło się jej, że spacerowaliśmy z Mateuszem i coś mu się stało w rękę: poszliśmy do przychodni. Zamiast lekarzy byli tam dresiarze i strongmeni. Widziałam pootwierane drzwi do różnych pokojów. Widziałam, że sortują tam narkotyki. Widziałam wstrzykiwanie ich sobie w żyłę. A na koniec jeden z gangsterów złapał nas, jak kuliliśmy się przestraszeni z Mateuszem na schodach.

Sen w śnie Gabrysi: Poszłam w tym śnie spać i śniło mi się, że idę z moim bratem bliźniakiem i mamą nad zalew. Mama zostawiła nas. Po półgodzinie zaczęłam się niepokoić. Zaczęłam wracać sama do domu i zobaczyłam jak na polanie jakieś karki balangują przy ognisku. Wtedy obudziłam się z pierwszego snu i zobaczyłam, że leżę w białej pościeli a mój ulubiony zespół stoi dookoła mojego łóżka i śpiewa.

Sen Natalii: Często śni mi się wojna w Krakowie, jestem na ulicy Floriańskiej, ale stoją tylko kamienice po prawej stronie, po lewej jest już las. Biegnę, niebo całe czerwone, zwala się wieża kościoła Mariackiego. Jakiś żołnierz wciąga mnie w bramę, żeby mnie uratować. Jest bardzo fajny, rozpoczyna się nasz romans.

Sen Moniki: Najczęściej śni mi się chłopak, który podoba mi się na co dzień. W jednym ze snów wiszę mu na plecach, jak małe dziecko u taty i tak z nim rozmawiam. W innym stoimy na skale w fantastycznym świecie z jednej mojej książki i patrzymy jak inni bohaterowie fruwają pod nami na przeźroczystych dyskach.

Sen Anety: Jeden z moich straszniejszych snów zaczyna się tak: jestem w szkole. Otwieram salę a tam, w środku mój chłopak całuje się z bliską mi osobą. Wybiegam z płaczem i biegnę koło hotelu Radisson, bo chcę się utopić w Wiśle. A tak naprawdę liczę na to, że on pobiegnie za mną – oglądam się w pewnym momencie, ale nikt za mną nie biegnie. W innym śnie szłam na wojnę w szpilkach i bałam się, że jakby co to, nie ucieknę w nich daleko. Ale przynajmniej umrę w ładnych butach – powiedziałam sobie w tym śnie.

Sen Adama: Ten sen powtarzał się już wiele razy. Czasem widzę go z perspektywy osoby trzeciej. Jestem w lesie. Świeci słońce. Idę przez las. Nagle las robi się rzadszy i wkracza w strefę, gdzie kolory stają się brudne. I nagle jestem już na cmentarzu, dookoła stare, uschłe, martwe drzewa. I w pewnej chwili rozstępuje się przede mną ziemia i spadam. Słyszę swój krzyk. I wtedy się budzę.

Sen Daniela: W tym śnie budzę się na płaskim betonowym polu – przed sobą widzę fabrykę. Idę w jej kierunku i wchodzę do środka. A tam związani ludzie wiszą na linach głową w dół. Tylko, że nie są martwi a po prostu śpią. Ale oczy mają otwarte, tylko że czerwone. Poznaję, że to członkowie mojej rodziny. Odwracam głowę i mam biały ekran przed oczami.

Sen Moniki „Panterki”: W moim śnie ocknęłam się w białym, jasnym pomieszczeniu bez okien i bez zewnętrznego źródła światła. Ale było w nim lustro. Obróciłam się, żeby zobaczyć, kim jestem. Byłam przebrana w strój baletnicy. W kątach jasnego pokoju stały dwie ciemne postaci. Na jednej ze ścian pojawiły się drzwi do ogrodu. Wyszłam do niego a te ciemne postacie poszły za mną. I wtedy szybko wróciłam zostawiwszy je za sobą w ogrodzie. I wtedy drzwi zniknęły. Byłam już sama w pokoju.

Sen Andżeliki H.: Mam taki sen, który często się powtarza. Zasypiam, śni mi się ciemność, coś się zaczyna kręcić wokół mnie jak studnia i wir. Nie mogę się z tego wydostać, wsysa mnie w dół, ale to nie jest uczucie kręcenia jak na karuzeli. Dokoła mnie widzę białe plamki na czarnym tle. Lecę i lecę i nagle spadam na ziemię. Boje się, ciemno, mgła przed oczami. Zaczynam płakać w tym śnie. Budzę i czuję się jakbym dalej w nim była. Boje się i zasypiam znowu.

Sen Agnieszki „Łopaty”: Śniłam, że wybuchał trzecia wojna światowa, byłam na krakowskim Rynku i obserwowałam, jak ludzie ze sobą walczyli. Potem zamknęli mnie w obozie, leżałam na górnej pryczy. Na szczęście miałam zwitki papieru i cały czas notowałam w tym śnie swoje przemyślenia.

Sen Andrzeja: W remizie ma miejsce impreza, wszyscy idziemy na nią myśląc, że będziemy dobrze się bawić, ale ja w moim śnie miałem wrażenie, że coś złego nadchodzi. Coś, co ma większą siłę niż człowiek. I to się zbliża do budynku, w końcu wszyscy to czuliśmy, nie tylko ja. Na szczęście ja miałem moc z Dragonballa – zdolności latania, teleportacja, fantastyczne bronie. Broniłem tej remizy przed niewidzialną siłą. Jak moja moc zanikała to znów stawałem się człowiekiem.

Sen Kasi P.: Szłam w moim śnie przez długi korytarz, potem stałam przed jakąś barierką i patrzyłam w dół a tam schody. I nagle poczułam, że spadam w dół i czuję, że wiruję w tym spadaniu.

Sen Patrycji: W moim śnie byliśmy z moją starszą siostra w naszym mieszkaniu. Starsza siedziała w swoim pokoju a ja w drugim w mniejszym. Wtedy zapukał ktoś do drzwi mieszkania, otworzyłam a tam stał jakiś pan, wcale nie stary, ale już nie najmłodszy. Zapytałam się go, o co chodzi, a on wchodzi do naszego domu, do mojego małego pokoju bez słowa. Zaczyna się po nim rozglądać i grzebać po półkach. Dziwne – po jego wejściu mój pokój zmienił wymiary, kolor, nawet umeblowanie. Już nie był mój.

Sen Mary: Śnią mi się zawsze puste pogrzeby, że przyszło na nie tylko parę osób. Z pozoru to typowy amerykański pogrzeb. Tylko, że zawsze nie ma na nim najważniejszej osoby, która powinna stać nad tym grobem. Kim jestem w tym śnie? Jakby kamerą. Ja w nim tylko patrzę.

Sen Marka: Byłem w zamku Dębnie. Siedziałem na skraju studni i nagle wpadłem w nią tak jak nurek, który zeskakuje do wody, plecami do wnętrza studni. Upadłem na stertę siana, w podziemiach był jakiś brudny pokój, stały w nim miotły. To był okrągły pokoik. Szło się do niego przez białe drzwi z okienkiem z czterema szybkami. I pamiętam, że jak tam wpadłem to te drzwi były uchylone…

Sen Piotra: W moim śnie szedłem sobie miejskim chodnikiem przy trawniczku, na jakiejś nieznanej mi uliczce, ciągnąłem zabawkę na sznurku, to był chyba samochodzik. Dziwne, ale widziałem tylko jedną stronę ulicy, stał przy niej ogromny budynek z roztopionej czekolady. Nie widziałem ani jego początku, ani piwnic, ani dachu. Chciałem przejść przez drzwi, ale po prostu wpadłem przez nie. To był jakby fantom domku, bo za nim nie było nic. Czułem nicość, pustkę, brak czegokolwiek za drzwiami. Widać było tylko wejście.

Sen Mani: W moim śnie rozdawano nagrody w Siemasze, zastanawiałam się, czy dostanę nagrodę, zaraz mieliśmy wyjechać na wycieczkę. Dowiedziałam się jednak, że ktoś inny dostał tę nagrodę a nie ja i było mi przykro.

Sen Andzi R.: Śpię mocno i nie mam snów. Rano jak wstaję, moją głowę zaprzątają inne myśli, ciekawsze niż próby przypominania sobie snu, który mi się śnił.

Sen Sabiny: Śniło mi się, że skończyłam szkołę, mieszkałam zagranicą, byłam kucharzem i podróżowałam po całym świecie. Pamiętam, że w tym śnie mieszkałam w dużym domu.

Sen Nikoletty: Śniło mi się, że siedzę na plaży w Ameryce z mamą. Dopiero co przyjechałam a już babcia informuje mnie, że zapisała mnie tu do szkoły. Następnego dnia idę do amerykańskiej szkoły, gdzie wszystko jest tak, jak powinno być. Szkoła jest bardziej kameralna nie taka jak w filmach, ściany są pomalowane na kolor pomarańczowy, nie pamiętam twarzy innych uczniów, ale wiem, że są fajni. No i szkoła ma podjazd dla osób niepełnosprawnych. Wędrowałam sobie po tym szkolnym świecie, póki budzik mnie nie obudził.

Sen Oliwi S.: Śniło mi się, że jestem już dorosła, jestem słynną piosenkarką. Miałam występ, śpiewałam w Sopocie albo w Opolu swoje piosenki. I po występie wszyscy przybiegli do mnie po autografy. Pamiętam, po koncercie czekała na mnie za kulisami moja rodzina: mąż i córka. Byłam w tym śnie bardzo szczęśliwa.